Πόλο: Η μεγάλη ώρα της εθνικής ανδρών – Κόντρα στην Ουγγαρία για να ανέβει στην κορυφή του κόσμου

Η μεγάλη ώρα έφτασε καθώς η Εθνική πόλο Ανδρών διεκδικεί το πρώτο χρυσό μετάλλιο της ιστορίας της απέναντι στην πανίσχυρη Ουγγαρία, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου που πραγματοποιείται στη Φουκουόκα της Ιαπωνίας

«Στόχος πάντα για την εθνική ομάδα είναι η κορυφή. Κάθε φορά για αυτό παλεύουμε. Δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμη, αλλά θεωρώ ότι το αξίζει αυτή η ομάδα να κατακτήσει την κορυφή». Αυτά ήταν τα λόγια του Κώστα Κάκαρη, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, λίγες ημέρες πριν από την αναχώρηση της εθνικής πόλο ανδρών για τη Φουκουόκα.

Οι κουβέντες αυτές ειπώθηκαν στον Άλιμο και όχι στο… μαντείο των Δελφών και ο διεθνής φουνταριστός δεν είχε μπροστά του κάποια… κρυστάλλινη σφαίρα για να δει το μέλλον. Εξέφρασε με απλά λόγια αυτό που οι γνωρίζοντες το πόλο συζητούν από την επομένη των Ολυμπιακών του Τόκιο. Ο εν εξελίξει Ολυμπιακός κύκλος είχε στην “pole position” δύο ομάδες: την Ισπανία και την Ελλάδα. Πέρυσι στη Βουδαπέστη η «ρόχα» πήρε το χρυσό, φέτος στην Ιαπωνία είναι η σειρά της εθνικής.

Για να φτάσει η «γαλανόλευκη» στο Έβερεστ της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης, απομένει ένα τελευταίο -και διόλου ευκαταφρόνητο- εμπόδιο. Η μεγαλύτερη σχολή του παγκόσμιου πόλο, η Ουγγαρία των 16 Ολυμπιακών μεταλλίων (εκ των οποίων τα εννέα χρυσά), των τριών παγκόσμιων και των 13 ευρωπαϊκών τίτλων, απειλεί να αναβάλλει -όχι να ματαιώσει- την παρθενική στέψη της ελληνικής ομάδας.

Ο μεγάλος τελικός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Φουκουόκα αρχίζει στις 12 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας, το Σάββατο 29 Ιουλίου. Ακόμη και η ημερομηνία είναι σημαδιακή, καθώς συμπίπτει με τη συμπλήρωση 12 χρόνων από την κατάκτηση του αντίστοιχου τίτλου από την εθνική γυναικών στη Σανγκάη. Οι άνδρες μιμήθηκαν με καθυστέρηση 17 χρόνων τις γυναίκες στην κατάκτηση του ασημένιου Ολυμπιακού μεταλλίου, αλλά τον παγκόσμιο τίτλο μπορούν να τον πανηγυρίσουν με μικρότερη χρονική διαφορά.

Πέρα από τα αγωνιστικά και τεχνικά χαρακτηριστικά, το στοιχείο που κάνει το σύνολο του Θοδωρή Βλάχου να ξεχωρίζει είναι το ότι διαθέτει νοοτροπία, ωριμότητα και πνευματική ετοιμότητα πρωταθλητή (έστω και εν αναμονή). Για μια άλλη ομάδα, η απώλεια ενός τόσο κομβικού παίκτη, όπως ο Άγγελος Βλαχόπουλος, παραμονές μίας μεγάλης διοργάνωσης, θα μπορούσε να αποδειχθεί καταλυτική. Στην εθνική κανείς δεν ψάχνει δικαιολογίες. Παίκτες και τεχνική ηγεσία «σήκωσαν μανίκια», δούλεψαν και βρήκαν τρόπο να καλύψουν το δυσαναπλήρωτο κενό. Μετά τη νίκη επί της Σερβίας, την εξασφάλιση ενός μεταλλίου και την πρόκριση στο Παρίσι, οι πανηγυρισμοί ήταν μετρημένοι και το μήνυμα ξεκάθαρο: η δουλειά δεν τελείωσε, στόχος είναι το χρυσό.

Επίσης, η κάκιστη απόδοση στο ματς της Α΄ φάσης με τις ΗΠΑ θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε μία… δυσκολοχώνευτη συντριβή και σε πολύ πιο ζόρικες διασταυρώσεις στα νοκ-άουτ. Η ελληνική ομάδα έκανε την ανατροπή, έστω κι αν χρειάστηκε να παίξει αντισυμβατικά στο τελευταίο οκτάλεπτο, και χρησιμοποίησε την κακή εμφάνιση ως «καύσιμο» για τη συνέχεια. Το ματς με τους Αμερικανούς κερδήθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο, ο προημιτελικός με το Μαυροβούνιο στο τελευταίο λεπτό και κάπως έτσι ο αντίπαλος αρχίζει να σκέφτεται ότι η εθνική είναι άτρωτη.

Η αλήθεια είναι ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στάθηκε και λίγο τυχερό στις διασταυρώσεις. Την πρωταθλήτρια Ευρώπης Κροατία περίμενε στον προημιτελικό, το Μαυροβούνιο προέκυψε. Στον ημιτελικό, αντί για την σκληροτράχηλη Ιταλία που δεν φοβάται ποτέ και κανέναν, βρέθηκε απέναντι στην «άγουρη» και ανώριμη Σερβία, την οποία κονιορτοποίησε. Και στον τελικό, αντί για την κάτοχο του τίτλου και φαβορί της διοργάνωσης Ισπανία, θα έχει αντίπαλο την Ουγγαρία.

Μία Ουγγαρία βέβαια, που μόνο τυχαία δεν βρίσκεται στον τελικό. Το «κάζο» της περσινής διοργάνωσης, με τους Μαγυάρους να μένουν έβδομοι μέσα στην έδρα τους, λειτούργησε ως… ξυπνητήρι. Η ομοσπονδία απομάκρυνε από τον πάγκο τον Τάμας Μαρτς και συμφώνησε με τον προπονητή της Φερεντσβάρος, Ζολτ Βάργκα, ο οποίος οδήγησε την ομάδα του ως τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, παρότι στο Σπλιτ δεν αγωνίστηκαν δύο από τους καλύτερους παίκτες, ο Ντένες Βάργκα και ο Μάρτον Βάμος. Στη Φουκουόκα, οι Μαγυάροι δεν έχουν εντυπωσιάσει, αλλά εμφανίζονται πολύ αποφασιστικοί στα κρίσιμα. Νίκησαν δύσκολα την Κροατία στο ντέρμπι του ομίλου, οριακά τις ΗΠΑ στα προημιτελικά (σε ένα ματς που σημαδεύτηκε από την αυστηρή αποβολή του Μπεν Χάλοκ για βιαιοπραγία) και την Ισπανία στον ημιτελικό με τρομερή ανατροπή στα τελευταία τρία λεπτά και γκολ στην εκπνοή.

Αγωνιστικά, η ομάδα του Ζολτ Βάργκα εμφανίζει τα συνήθη χαρακτηριστικά της ουγγρικής σχολής: ταχύτητα, καλό κολύμπι, πρέσινγκ, δύναμη, εξαιρετικά περιφερειακά σουτ. Ο Ντένες Βάργκα στα 36 του παραμένει ένας από τους πληρέστερους και εξυπνότερους πολίστες στον κόσμο, αν και ο ρόλος του πλέον είναι περισσότερο οργανωτικός. Οι αριστερόχειρες Γκέργκο Ζάλανκι (πρώτος σκόρερ της Ουγγαρίας με 16 τέρματα) και Μάρτον Βάμος (στο γκολ της ισοφάρισης κόντρα στην Ισπανία περνάει τη μπάλα από τέσσερα μπλοκ!), καθώς και ο «χρυσός» σκόρερ του ημιτελικού Κρίστιαν Μάνχερτς, είναι τα πρώτα… βιολιά στην επίθεση, ενώ πολύ σημαντικός είναι ο ρόλος του πολυσύνθετου Σίλαρντ Γιάνσικ, που συχνά μπαίνει στα 2μ. ως δεύτερος φουνταριστός. Οι κλασικοί φουνταριστοί της ομάδας (Νέμετ, Φέκετε και ο νεαρός Μόλναρ, λογικά στη 13άδα θα είναι οι δύο από τους τρεις) δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με τους Κάκαρη και Νικολαΐδη, η εξουδετέρωση των οποίων είναι βέβαιο ότι προκαλεί… ποκοκέφαλο στον Ούγγρο τεχνικό. Οι Μαγυάροι έχουν έναν ικανό και έμπειρο αμυντικό, στο πρόσωπο του Ντάνιελ Άνγκιαλ, και δύο «αναλώσιμους» (Πολ, Νάγκι), αλλά το μεγάλο κέρδος για την εθνική θα είναι αν χρειαστεί να «επιστρατευθεί» για την άμυνα στα 2μ. ο Γιάνσικ. Στη θέση του τερματοφύλακα, ο βασικός Σόμα Βόγκελ κάνει μέτριο τουρνουά (39% ποσοστό επεμβάσεων, όταν ο Μάνος Ζερδεβάς έχει 51%), αλλά είναι παίκτης ψυχολογίας και έχει μοναδική ευχέρεια στις αποκρούσεις πέναλτι (στη Φουκουόκα έχει 3/5, αλλά η ικανότητά του είναι γνωστή και από τα παιχνίδια της Φερεντσβάρος στο Champions League).

Η προϊστορία

Αν η προϊστορία καθόριζε την εξέλιξη των αγώνων, ο τελικός δεν θα χρειαζόταν καν να αρχίσει. Η εθνική μετράει δέκα ήττες σε ισάριθμες αναμετρήσεις με την Ουγγαρία σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, εκ των οποίων οι τρεις σε ημιτελικούς (2003, 2005, 2017) και μία σε προημιτελικό (2013). Συνολικά, η ελληνική ομάδα έχει νικήσει τους Μαγυάρους μόλις οκτώ φορές σε 91 παιχνίδια, έναντι έξι ισοπαλιών και 77 ηττών, αλλά οι τρεις από τις οκτώ νίκες ήταν σημαδιακές: μία στον ημιτελικό του FINA Cup, το 1997 στο ΟΑΚΑ (8-4), στην πρώτη μεγάλη επιτυχία της εθνικής ανδρών, και δύο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο (10-9 στην πρεμιέρα και 9-6 στον ημιτελικό). Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν τελευταία φορά πριν περίπου ένα μήνα (1/7), στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Λος Άντζελες, με τους Μαγυάρους να επικρατούν στον προημιτελικό με 6-4. Αν οι διεθνείς παίξουν σήμερα την ίδια άμυνα, το πρώτο σκαλί του βάθρου τους περιμένει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ουγγαρία έχει συνολικά τρία χρυσά, επτά ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλιο στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Ο τελικός θα είναι ο έβδομος (στις πρώτες τέσσερις διοργανώσεις, ο τελικός γύρος γινόταν με τη μορφή ομίλου και ο νικητής αναδεικνυόταν βάσει βαθμολογίας), με τους Μαγυάρους να μετρούν ως τώρα δύο νίκες, αμφότερες στη Βαρκελώνη (το 2003 επί της Ιταλίας και το 2013 επί του Μαυροβουνίου) και τέσσερις ήττες: το 1998 στο Περθ από την Ισπανία, το 2005 στο Μόντρεαλ από τη Σερβία/Μαυροβούνιο, το 2007 στη Μελβούρνη και το 2017 στη Βουδαπέστη από την Κροατία. Η Ελλάδα έχει καταφέρει να ξεπεράσει στην τελική κατάταξη την Ουγγαρία μόνο δύο φορές, το 2015 στο Καζάν και πέρυσι στη Βουδαπέστη.